Dubbeldammetjes in China dag 13; naar Dali

De dag begint met een busreis naar Dali. We zijn ongeveer 3,5 uur onderweg. Maar voordat we weg mogen moeten er eerst nog wat ontbijten afgerekend worden. In dit hotel was het ontbijt niet inbegrepen, dus moest iedereen apart een ontbijt kopen als hij/zij dat wilde. Dat kost dan iets van 4,- pp. Niet duur, maar iemand ontdekte wel dat dat het dubbele is van de normale prijs. Dat voelde niet goed. In de overvolle lobby werd een aantal keren rondgeroepen “wie heeft zijn ontbijt nog niet betaald?”. Maar niemand reageerde. Na veel heen en weer geroepen en overleggen bleek iemand toch niet betaald te hebben. Hij dacht dat zijn vrouw betaald had. Maar tijdens het ontbijt had ie mij nog verteld dat hij die morgen betaald had. Hmmm.

Bij dit soort afstanden stoppen de bussen na een uur of twee rijden. Zo ook deze keer. We stoppen op een parkeerplaats langs de snelweg. Er is dan meestal een supermarktje bij en iets waar je fruit kun kopen. Maar belangrijkste zijn dan natuurlijk de toiletten. Die zijn dan gelijk ook zo groot dat je met twee voetbal elftallen tegelijk naar het toilet kunt. Ondanks dat er altijd grote blowers in de openbare toiletgebouwen staan (om wat verse lucht aan te voeren) blijft het er vreselijk stinken.

Begin van de middag komen we in Dali aan. We pakken onze spullen uit en frissen ons een beetje op. We zitten met onze kamer op de 2e verdieping. Nou ja verdieping, het is een gang met 3-4 kamers aan de ene kant en de andere kant bestaat uit alleen maar ramen die uitkijken over het dak van de 1e verdieping. Alle ramen staan open. Dat lijkt me niet handig in een gebied dat grenst aan een malaria-gebied. Dus ik besluit ze dicht te doen. Maar halverwege kom ik bij een raam waar helemaal geen glas in zit. Dus ik kan het kozijn wel dicht doen, maar ik denk dat die mug dan toch stiekem naar binnen zal gaan….

We gaan weer naar de lobby om gezamenlijk met Lily te gaan lunchen in het stadje. We komen in een leuk restaurantje terecht met een veranda. Één van de gerechten is een pannenkoek. En dat willen we wel eens meemaken. We bestellen een Chinese pannenkoek. In feite zijn het twee Hollandse pannenkoeken met iets ertussen (appel, worst, kaas etc.). Dat smaakt verrassend goed. Tijdens het eten vraagt Sonja of de meiden of wij het vervelend vonden dat Lily in de bus over de één-kind-politiek begon. Maar daar hadden we ons niet aan gestoord. Ze vertelt ook dat ze een vriendin heeft die ook geadopteerde kinderen heeft. En vervolgens vertelt ze dat ze onze meiden zo natuurlijk bij ons vindt passen. We schieten dan allemaal even vol. En een paar rollen er ook nog over de wangen. Raar toch dat dit zo’n gevoelig onderwerp blijft. En bijzonder dat je bij geadopteerde kinderen kunt zeggen dat ze zo natuurlijk bij je passen. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dat eens tegen ouders te zeggen die biologisch eigen kinderen hebben.

Na het eten lopen we het stadje in. Het blijkt een behoorlijke stad te zijn. Wel behoorlijk toeristisch. Er is veel bedrijvigheid en er zijn veel (Chinese) toeristen. Ook hier veel kleine winkeltjes waar van-alles-en-nog-wat te koop is. Veelal eten, sieraden en souvenirs.

’s Avonds eten we (met zijn 4-en) weer op de veranda van hetzelfde restaurantje. Er zijn dan wat live muzikanten aan het zingen. Een grote stroom chinezen trekt de hele avond langs onze veranda. We krijgen weer veel vragende blikken te verwerken. En er worden weer veel foto’s van ons gemaakt. Ik denk dat we in veel Chinese familie-albums te zien zijn. Aan het einde van de avond lopen we met zijn 4-en terug naar het hotel. Eerst door de stad en later door het wijkje (net buiten de stadspoort en het centrum) waar ons hotel staat. Nog steeds is er overal bedrijvigheid en handel. Nog steeds lopen we langs eettentjes die vol liggen met (vooral vlees) snacks. Ook op dit late uur. Ik vermoed dat wat niet verkocht wordt, gewoon morgen weer in de kraam ligt. Ondanks het late tijdstip voelt het volledig veilig om over straat te lopen.

We sluiten weer een dag vol avonturen af……