Dubbeldammetjes in China dag 14; vrije dag in Dali
Lily heeft een lokale gids geregeld die ons iets van de stad gaat laten zien. Met 5 taxi’s rijden we eerst naar een klein textielfabriekje waar ze battex kleden maken. Er zit een mevrouw te battexen(?). Ze maakt overal knopen in. De doek waar ze de knopen in maakt zal later in een kleurbad gedompeld worden en de plek waar de knoop zit, blijft dan ongekleurd. Dat geeft een mooi effect. Het is nogal een kruip-door-sluip-door gebouwtje met overal trapjes en afstapjes. Één ervan heeft Marjon over het hoofd gezien. Ze struikelt en valt lelijk op haar knie. Gelukkig kan ze wel verder lopen. We verwachten wel een soort battex effect te zullen zien op haar knie die avond.
We lopen het stadje in waar we een lokale pannenkoek eten bij een soort bakkertje. Daarna gaan we naar een openlucht markt. Een voedselmarkt. Het is eigenlijk één grote biologieles. Complete varkenskoppen (afgezaagd net achter de oren), alle soorten organen gesorteerd per tafel, ledematen gesorteerd per tafel, en ook nog levende dieren. Vooral veel levende vissen. Die zitten in bakken waar een klein laagje water in staat. Net zo veel dat ze in leven blijven. Een vrouw voor ons koopt net een flinke vis. Die wordt vervolgens gewoon (zonder water) in de boodschappentas van de vrouw gedaan. De vis spartelt er flink op los als de vrouw afrekent en wegloopt over de markt.
De lokale gids neemt ons mee naar het hotel dat ze samen met haar Nederlandse man runt. We zitten daar even op het terras, drinken een kopje koffie (waar we vervolgens 5,-/pp voor af moeten rekenen) en lopen langs een meertje naar een plaatselijke tempel. Het blijkt een bepaalde dag te zijn, waarop de lokale bevolking (alleen vrouwen) geesten aanroepen of zoiets (zowel het Engels van mij als van de gids is onvoldoende om het verhaal daarachter aan mij over te brengen). Als we in de tempel aankomen begint juist!? de ceremonie. Alle aanwezige vrouwen beginnen zittend te zingen en geluksgeld (nepgeld) te verbranden. Ik heb het al snel gezien. Helemaal als ik de lokale gids af zie rekenen met de vrouwen begrijp ik dat dit toneelstukje speciaal voor ons is opgevoerd.
De weg terug naar het dorp leggen we af in de plaatselijke reguliere (OV) bus. Die blijkt te worden uitgebaat door een echtpaar. Die vertrekt normaal op tijd, maar voor ons hebben ze even gewacht. Dus bus is al best vol, maar onderweg willen er nog wat mensen bij die gewoon langs de weg staan te zwaaien. Als er geen zitplaatsen meer zijn, wordt er een stapel ikea-krukjes tevoorschijn getoverd door de gastvrouw die vervolgens her en der door de bus neergezet worden zodat iedereen een zitplaats heeft! Rob en ik zitten helemaal voorin met de lokale gids. Als we aan de praat raken over de verschillen tussen China en Nederland, vertellen we haar dat in Nederland mannen en vrouwen openlijk homoseksueel mogen zijn. En dat ze ook met elkaar mogen trouwen. In het begin kijkt ze een beetje verbaasd. Als we haar dan vertellen over de Gay-pride en dat mensen ook van geslacht kunnen wisselen of in hun paspoort kunnen laten opnemen dat ze geen geslacht hebben valt ze bijna van haar ikea-kruk. We vermoeden dat ze die nacht wel een paar keer gillend wakker is geschrokken.
We eten ’s avonds weer bij ons favoriete restaurantje op de veranda. Om een uurtje of 10 lopen we weer rustig terug naar het hotel. We gaan vroeg naar bed, morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg….
