Dubbeldammetjes in China dag 4, de Chinese muur
Vandaag gaan we naar de Chinese muur. Of zoals Lily (onze gids) zegt; de Chinese Great Wall. Nu neem ik de term Great inmiddels wat minder serieus, want het plein van de hemelse vrede was "the biggest in the world", de corridor van het zomerpaleis was de langste ter wereld en nu dan die muur....het zal wel. Het is in ieder geval wel een big eind rijden. Gelukkig weten we dat ie mooi en indrukwekkend is.
We boffen met onze Lily. Ze komt uit Xi-an. Daar komen we later. Maar ze is vooral Chinese. Dus ze snapt hoe alles hier werkt. Dat de Chinezen nu zomervakantie hebben, waardoor de meest toeristische plaatsen onbegaanbaar zijn bijvoorbeeld. Zo plant ze ons vertrek om 7.30 om het ergste van de ochtendspits te vermijden en gaan we naar een minder toeristisch deel van de muur.
De buschauffeur is een soort Chinese kamikaze chauffeur. Hij gooit zijn bus overal tussen als hij maar half denkt dat ie een plekje in de rij op kan schuiven. Het maakt m ook niet uit dat dat best een opstopping achter hem op kan leveren. En als er geen gaatje in de rij naast hem is, maakt hij die! Het leukste zijn de stoplichten waar we het tegengestelde verkeer moeten kruisen. Dat is gewoon een staaltje spierballen tonen. Als onze bus bijv linksaf moet, gaat ons stoplicht tegelijk met de rechtdoor rij in tegengestelde richting op groen. Dan drukt iedereen vol het gas in en remt hard af als de bumpers zo'n 10 cm van elkaar af staan. Dan wordt snel de balans opgemaakt wie er het beste voor staat en die mag dan doorrijden. En de hele rij erachter. En geloof me onze bus gaat ALTIJD voor. Verkeerslichten worden hier alleen bij toeval opgevolgd. Ook de politie rijdt gewoon door rood. Iedereen vindt dat hij het beter zelf in kan schatten of hij door kan rijden of niet. Zeker als voetganger ben je kwetsbaar. Een groen licht betekent niet dat iedereen gaat stoppen voor je. Pas als je duidelijk maakt dat je echt door gaat lopen stopt het verkeer. Als je enige onzekerheid toont rijdt het verkeer gewoon door. Hoezo gezichtsherkenning en gevolgen als je door rood rijdt!?
De klim
Rond tienen arriveren we bij de muur. We lopen eerst nog een half uurtje over een weg omhoog. En dan staan we ineens onderaan de muur. 'Gelukkig, we zijn 'uitgeklommen' dachten we toen nog in onze onschuld. Na een paar korte trappen staan we erop. Hij is niet eens zo hoog. 8M heb ik ergens gelezen. Maar als ik zou moeten schatten zou ik 5-6 M zeggen. Hij is wel breed, ook zo'n 5-6 M. Helaas ontbreekt ieder briesje. Wat de hitte (32 gr) al best ondraaglijk maakt. Maar het uitzicht maakt veel goed. Overal groene bergen met daar doorheen kronkelend de muur tot zover we kunnen kijken. Onze hoop op een vlakke wandeling wordt snel de kop in gedrukt; op de torens na is niets vlak. Soms lopen we op schuine vlakken, maar meestal zijn het trappen! Na een 100 M ben ik al redelijk doorweekt van het zweet. En we moeten nog een 'stukje'. Zwoegend en zwetend leggen we de drie 'etappes' naar het afgesproken punt af waar we weer naar beneden gaan. Onderweg maken we veel foto's en laten we ons natuurlijk over halen om een t-shirt te kopen. Er zijn van die momenten dat ik vaak aan ons bootje denk en een beetje visualiseert hoe dat afgelopen jaren was; liggend in mijn kuip met een drankje, of hangend op een steiger met wat zeilvrienden met een drankje, of pallaverend op een bevriende boot met een drankje of gewoon zomaar een drankje.... nou dat soort momenten heb ik veel gevisualiseerd tijden onze klim. Uitgeput maar voldaan vinden we het kleine deurtje naar het wandelpad naar beneden. De perverse Chinese drang naar maakbaarheid wordt hier weer duidelijk door een asfaltweg/pad dwars door de natuur, met om de 100M een paal vol met camera's en zendapparatuur, en een op beweging reagerende vrouwenstem die ons eerst in het Chinees en daarna in het Engels allerlei onzinnige informatie en waarschuwingen toeroept. Weg natuurbeleving.
Lily vindt dat wij na deze prestatie een Chinese rijsttafel eeeeh lunch verdiend hebben. En dat vinden wij ook. Lily weet wel een adresje. 2 min. lopen. Ik denk dat het een broer, een zus of een neef is die wat bijverdient, maar iig geen restaurant! We zitten in een leeggeruimde hotelkamer en de tafel van de kinderen staat in een wasruimte, incl douchekop en toilet. Maar eerlijk is eerlijk het eten is heerlijk. Het levert wel wat hilarische momenten op als iemand naar het toilet moet.
De terugweg slaapt eigenlijk iedereen behalve de chauffeur. Geloof ik. Iedereen wordt zo'n beetje wakker als het spektakel in de avondspits van Beijing weer begint. De oeee's en aaah's gallen door de bus. Alleen de buschauffeur vertrekt geen spier!
Als avondeten een keer geen mac dit keer. We delen een pizza, 4 cocktails, een paar biertjes in een westers tentje en rennen door de warme regen! terug naar het hotel en vallen uitgeput in slaap.
