Dubbeldammetjes in China dag 18, Fietsen en varen

Om 10.00 hr stappen we op een huurfiets. Ik kies zo'n leuke babyblauwe damesfiets met kunststof boodschappenmandje. Dat mandje lijkt me een mooi alternatief voor die plakkerige rugtas op mn rug. Maar als ik mijn rugtas met fototas, tig flesjes water, selfiestick, regenjas, deo, portomonai, telefoon,koekjes, en laptoplader (!?) in dat kinder-fietsmandje probeer te krijgen, blijkt dat helemaal niet te passen. Jammer nou weer. Dus ik leg m er maar bovenop en hou hem vast aan de rugbanden. 

Fietsen hier is erg fijn. Met redelijk weinig energie kom je snel vooruit, zie je veel en kun je op plekjes komen waar je met een auto niet kunt komen. Vooral het rijwindje is prettig. Op ons verzoek heeft Lily aan de locale gids gevraag om een route te kiezen die niet over hoofdwegen gaat. Dat hebben we nl eerder gedaan en dan rij je op de vluchtstrook van een 2-baans snelweg. Dat gaat deze keer beter. We rijden veelal op wandelpaden. We rijden door rijstvelden en langs een riviertje. Een aftakking van de Li (vooral bekend van de kruiswoordpuzzels). 

Na een tijdje komen we aan bij het startpunt van de vlottentocht. We worden in setjes van 2 op een vlot ingedeeld. Het zijn vlotten van bamboe stokken ( niet van die sprietjes die wij kennen, maar met een diameter van ong. 10 cm). Ons vlot is precies zo breed dat er net 2 stoelen naast elkaar op passen. We moeten een zwemvest aan (het water is veelal kniediep en max 1,5 M diep !? maargoed) en stil op een stoel gaan zitten. En dat is niet mijn sterkste punt. Zeker niet op iets dat drijft. Ik ben al aan het kijken welk touw ik los moet gooien als we gaan varen en of ik kan helpen bij het prikken met de vaarboom. Maar nee hoor ik mag alleen maar stil zitten. Pff! Tegenvaller. 

De schipper 'prikt' ons in een half uurtje naar het eindpunt. We varen door het karstgebergte. Tussen de grote rotsen. Over een slingerend riviertje. Erg mooi. Onderweg passeren we een paar dammetjes waar het water overheen stroomt. In de dammetjes zijn een soort betonnen glijbaantjes gemaakt waar de vlotten vanaf kunnen varen/glijen. Dat was nog even spannend. Ik zocht al naar de dieptemeter en was voorbereid om met een schok vast te lopen, maar dat gebeurde niet. Zelfs in het meest ondiepe water liepen we niet vast. Jammer dat de schipper geen Engels spreekt, dan hadden nog iets van een gesprek kunnen hebben...

We stappen weer op de fiets en rijden naar de voet van de berg De Moon. Net onder de top zit een maanvormige opening in de berg waardoor je dwars door de berg heen kijkt. Bovenop schijn je een mooi uitzicht te hebben over de stad. Volgens Lily loop je zo naar boven, 15-20 min. Marjon zag de bui al hangen en wacht met Rosalie in het restaurant waar we aansluitend gaan lunchen. Norah-lyn en ik beginnen vol goede moed aan de beklimming. Het blijkt 1 grote stenen trap te zijn. En dat in combinatie met 35 graden. Volgens Lily was het een makkie, dus ik stap een beetje door. Al snel heb ik een hartslag die ik bij het squashen ook heb. Maar het is maar kort, dus het moet maar even....Na een tijdje moet ik echt wat langzamer. Ik hou dit tempo niet vol. En het einde is nog niet in zicht. Norah-lyn is een tijdje geleden samen met Emma al iets minder hard gaan lopen.  Het zweet stroomt aan alle kanten uit mijn lichaam. Ieder stukje trap dat ik kan overzien denk ik; dit zal dan wel het laatste stukje zijn. Maar dat blijkt keer op keer een verkeerde inschatting. Na een eeuwigheid ben ik dan eindelijk boven. Mijn shirt én korte broek zijn doorweekt. Hoewel het uitzicht best mooi is, heb ik spijt dat ik naar boven geklommen ben. De terugtocht is minder zwaar maar evengoed breekt het zweet me opnieuw aan alle kanten uit. Als ik in het restaurant aan kom claim ik een eigen ventilator door er pontificaal voor te gaan staan. Ik ga er eerst een tijdje voor staan, en als we aan het eten beginnen kies ik een plekje waar de ventilator op gericht staat. Na het eten zingen we met zn allen voor Anouk die jarig is. En Anouk trakteert op taart. Daarna fietsen we terug naar de fietsverhuur. En zoeken we met z'n 4en een restaurantje op. We eten in een zijstraat van de hoofdstraat. Een leuke pizzeria met een soort veranda. Het is wel een soort van belevenis die we daar hebben. De onmetelijke stroom mensen die langs ons terras loopt, de vele mensen die foto's van ons maken, de verschillende soorten muziek die we horen (iedere zaak draait zijn eigen muziek, zowel binnen als buiten en het geluidsnivea staat op standje kermis) en alle schreeuwende reclame borden en verlichtingen. We proberen ons er aan over te geven, maar dat lukt de ene keer beter als de andere. Het is zo'n overweldigend gevoel en staat zo ver van onze eigen cultuur af. Als je dan even zelf  niet lekker in je vel zit, is het lastiger te handelen en wil je eruit. Vandaag gaat het prima. We eten gezellig en lopen terug naar het hotel. 

21.30 neemt Lily ons mee naar een rooftopbar. Met uitzicht over de stad. We hopen daar op een karaoke avond. Maar dat blijkt daar niet te kunnen. Daar komen ze goed weg die locals. Ik heb ooit malle babbel ge-karaoke't. Dat had ik graag nog eens willen herhalen. Marjon en Rosalie drinken er een paar spannende mixjes (chinese lady's en pina colada's). Noor en ik houden het gewoon bij sprite en heineken. Als we aan het einde vd avond met de overgebleven groep (3 volw en 10 pubers) naar huis gaan en we ons bij wat Chinezen in de lift wurmen, zet ik nog even het liedje "van-voor-naar-achter-naar-links-naar-rechts" in. De pubers doen direct mee. Het blijkt in zo'n overvolle lift best goed te klinken. De bijbehorende bewegingen zijn door de geringe bewegingsvrijheid wat lastiger uit te voeren, maar we doen toch ons best. Onze Chinese mede-liftgenoten vluchten bij de eerstvolgende stop uit de lift. Ik denk dat ze de trap toch veiliger vonden. Dat snap ik nou niet....

In onze kamer stap ik voor de 3e keer deze dag onder de douche. Ik kijk voor de zekerheid nog even of ik één van onze nieuwe huisdieren zie en trek de badkamerdeur goed achter me dicht!