Dubbeldammetjes in China dag 17; naar Yangshou

We maken even een sprongetje. We lopen door verschillende oorzaken wat achter met de verslagen (drukke programma, telefoon 2 dagen geblokkeerd, etc). We gaan nu eerst maar even zorgen dat we bijblijven. De rest halen we later in.

We reizen vandaag naar Yangshuo. Een klein stadje midden tussen het Karstgebergte. Nou ja klein....ong 600.000 inwoners. Zeg maar net zoveel als Rotterdam.

Toen we eergisteren hier in ons hotel in Ping'an aan kwamen, zijn we heel veel trappen opgeklommen. Ong. een half uur traplopen.  Dwars door de rijstvelden. Dat was in de avondschemer. Maar nu gaan we terug bij daglicht, in de ochtendzon. En ook nog op een zondag. Nu zien we pas hoe mooi die tocht is. Lily had ons al gewaarschuwd dat het weer druk zou worden. We komen veel dagjesmensen tegen onderweg naar beneden. Op de trappen en op het weggetje waarover we met de bus naar het busstation in het dal rijden. Dat levert op veel plekken opstoppingen op. Soms onbegrijpelijk.  Loopt er 1 bergweggetje door een dorpje, waarop 2 auto's elkaar net kunnen passeren, parkeert iemand zijn auto gewoon op de weg. En is er nog maar 1 rijstrook over. En sta je dan in de rij om langs die versmalling te komen, zijn er verschillende bestuurders die de rij verlaten om wat meer naar voren weer in te voegen. En niet alleen personenauto's, maar bussen doen dat ook. En scooters ook. En fietsen, bakfietsen en vele andere soorten van vervoersmiddelen ook. Iedereen ziet dat gelaten aan..... jolo!

Bij het busstation halen we de grote koffers weer op bij het kleine winkeltje. Die hebben we op de heenweg daar achter gelaten omdat we het laatste stuk moesten klimmen en traplopen. We stappen hier ook over op een normale touringcar. Tijdens de busrit leert Lily ons een chinees liedje aan. Na David, onze lokale gids in Longmen, die 2 liedjes in de bus zong, is dat wel een thema gebleven. De pubers hebben een paar keer de kans gegrepen (1 keer zelfs met microfoon) om een liedje te zingen in de bus. En Lily was erg onder de indruk. Wat we van haar begrepen is het liedje wat ze ons leert een soort Anny MG Schmidt liedje, wat vele generaties lang gezongen wordt. We zingen het na een korte uitleg uit volle borst mee.

Begin van de middag komen we in het hotel aan. We pakken snel uit en douchen even. Want Lily en het was-mevrouwtje wacht op ons in de lobby. We leveren onze was in en vertrekken naar het stadje. Lily neemt ons mee naar een restaurantje dat alleen lokale gerechten maakt. We eten er weer heerlijk en daarna gaat iedereen zijn eigen weg. De meiden gaan met Lily naar een nagelstudio voor een pedicure. Zelfs Norah-lyn wil wel eens kijken, maar die komen we na 10 min alweer in het stadje tegen. Dat was geen succes. (of misschien juist wel😜).

Terwijl wij nog even het stadje inlopen en de pubers ook ergens met elkaar rondlopen, loopt Roslie na haar nagelbehandeling samen met Lily terug naar het hotel. Tot haar grote verassing loopt ze de hele familie Knijnenburg uit Culemborg tegen het lijf. We wisten dat ze ook in China waren en ongeveer dezelfde route volgden, maar dit was wel een grote verrassing. We gaan proberen af te spreken in Hongkong. Daar hebben we ook 1 dag overlap.

s'avonds gaan we naar een buiten (licht)show tussen de bergen. Lily heeft kaartjes geregeld. De show blijkt van dezelfde regisseur als die de opening van de olympische spelen van 2008 in Beijing heeft geregisseerd. We zijn er precies rond schemer. We gaan de eerste van de drie shows van die avond zien. En de begintijd van die eerste show wordt afgestemd op het moment dat het donker wordt. Het 'toneel' waar de show zich afspeelt is een inham van de rivier (een door de stroming uitgesleten buitenbocht), het decor wordt gevormd door het Karstgebergte. De show beeldt drie minderheidsgroepering uit deze streek uit. Rond de 1000 mensen voeren de show uit. Het is erg mooi en indrukwekkend. De show speelt zich af op het water. En de bergen zijn schitterend verlicht.  Wel jammer dat Chinezen gewoon blijven praten tijdens de show, waardoor we de zangers soms helemaal niet meer horen. Als het aan het einde van de show begint te regenen schieten veel bezoekers in de stress. Ondanks de hoge temperatuur willen veel mensen absoluut niet nat worden. Bij de eerste spetters beginnen veel mensen al te lopen, maar als de regen doorzet loopt het terrein helemaal leeg. We weten niet of de show daarna stopte omdat die helemaal klaar was, of omdat er alleen nog een handjevol Hollanders zat. 

Na terugkomst bouwen we snel het mobiele F1 scherm op (mijn telefoon met usb-snoer en verlengsnoer), op de kamer van Peter en Ilonka. Ongestoord kijken we de hele wedstrijd uit. Nou ja ongestoord.....aan het einde van de wedstrijd verschijnen er wat verontrustende app-jes in beeld. Eerst 20 x "papa" en als ik dan niet reageer omdat ik volledig in de wedstrijd zit, volgt er "er zijn een hagedis en een kakkerlak uit je toilettas ontsnapt". Nu wordt het wel heel spannend. Toch bedwing ik me om te reageren. Ik zit volledig in de wedstrijd. Helaas verspeelt max zijn koppositie in de laatste 2-3 ronden. En wordt uiteindelijk 2e. Prima prestatie waar we vrede mee hebben.

Nu ga ik toch maar eens kijken wat er allemaal aan de hand is. Als ik op onze kamer arriveer, is die volledig gevuld met pubers. Ze zijn met zijn allen bezig geweest om een kalkerlak en een hagedis te vangen, die volgens de overlevering beiden uit mijn toilettas zijn gekropen toen die werd geopend. Ik denk dat ze er in ons vorige hotel in zijn gekropeen. Dat was een hele vochtige én warme omgeving tussen de rijstvelden. Volgens Marjon was de kakkerlakzéker 30 cm. Maar dan zou die opgerold in mijn toilettas moeten hebben gezeten. En dat is lastig met een kakkerlak. Ik heb m alleen op een foto gezien en hij lijkt mij iets kleiner. De pubers hadden niets gevonden en na wat speurwerk vond ik zelf alleen een salamandertje.  Maar die schoot zo snel weg dat ik m niet meer te pakken kreeg. Dus we slapen de komende nachten ietwat onrustig.