Dubbeldammetjes in China dag 10, Pandaberen

Vandaag is Pandaberendag.  We vertrekken om half acht, "dan zijn we de drukte een beetje voor" zegt Lily. Als we uit de bus stappen lijkt het daar inderdaad op. We zien nog weinig mensen lopen. De marktkooplui zijn hun kraampjes nog aan het opbouwen. Eenmaal bij de ingang wordt het al wat drukker en moeten we even in de rij staan om binnen te komen. We spreken een eindtijd af zodat iedereen zijn eigen weg kan gaan. 

Als we binnen komen in het park begint het al lekker druk te worden. Overal waar we kijken zien we mensen. Lily heeft ons op het hart gedrukt om in ieder geval bij de baby-panda's te gaan kijken. Dus daar proberen we eerst te komen. Maar dat is nog niet eenvoudig. De Chinese plattegrond komen we niet zo goed uit en zelf een richting kiezen wordt steeds lastiger in deze menigte. 

Het gevoel van 'rustig' is dan allang verdwenen. Eindelijk zijn we bij het baby verblijf. We schuifelen stukje voor beetje in een lange rij naar het gebouw toe. Hoewel we al best dicht op elkaar geperst staan, zijn er altijd nog Chinezen die vinden dat zij in het gaatje vóór hun voorganger passen. Dus dan wurmen ze zich er gewoon tussen. Ongeveer zoals het bij de sluis van Lemmer gaat op een mooie zomerdag! 

Er zijn 3-4 hokken met glas ervoor voor de baby beren. Op één na zijn ze allemaal geblindeerd. Ik vermoed dat die baby's moeten rusten. Het staat ook nadrukkelijk aangegeven op de borden dat we moeten ons rustig moeten gedragen bij deze verblijven. Begrijpelijk. Ik weet alleen nog niet hoe de panda-beren-dierentuin-medewerker, die met de grote MEGAFOON op twee meter afstand ons aan staat te moedigen om vooral door te lopen, in dit 'rustig' past. En we kunnen helemaal niet doorlopen. Konden we maar doorlopen. Dat kunnen alleen de voorste 2 mensen in de rij. En die kun je waarschijnlijk ook zonder megafoon bereiken.

 Het babypandabeertje is schattig. Ik schat hem/haar een centimeter of 10. Hij ligt op 1 M afstand van ons (achter glas) te slapen. We hebben helaas niet veel tijd om m te bekijken, maar dit was de moeite van het wachten waard. 

We lopen nog langs verschillende buitenverblijven met pandaberen. Het is leuk om te zien waar en hoe ze allemaal kunnen hangen, liggen en slapen. In een boom, op een rots, of gewoon op de grond. Het maakt ze niet uit. Een enkeling zit te eten, maar het merendeel slaapt of observeert ons bewegingloos. 

Ergens raken we Rosalie nog kwijt, maar die vindt een paar van de jongens uit de groep die samen rondlopen. Om 12 uur verzamelen we bij de bus. Op weg daar naartoe kunnen we de souvenirkraampjes niet ontwijken. Dus daar wordt nog even flink onderhandeld. 

s'middags is er geen programma. Lily heeft ons wat tips, maar we besluiten wat door de stad te lopen. We ontdekken een supermarkt waar je allemaal levende dieren kunt kopen. Vissen, krabben, kreeften, kikkers, etc. In alle soorten en maten. En die zijn niet als huisdier bedoeld! Ze zitten in grote vierkante glazen bakken. Gesorteerd op soort en maat. Bij de dieren die dat nodig hebben staat net zo veel water dat ze niet dood gaan. Mensen pakken de dieren er uit om ze te beoordelen en gaan er dan mee naar de kassa. Ik had dat graag nog gezien bij iemand die moest afrekenen met zo'n grote vis onder de arm. "Waar is m'n pinpas. Oog andere zak. Even de vis naar de andere kant....

s'avonds wordt er een formule 1 race verreden. Peter en ik willen die graag zien. We hebben geen beste WiFi, maar we gaan het toch proberen. We installeren ons in de ontbijtzaal, zoeken een wifi kanaal, starten de VPN en openen ZiggoGo. Peter regelt 2 biertjes bij de receptie en een blikje Redbull als mascotte. Zo bekijken we de race op mijn telefoon. Tot de helft vd race gaat het goed. Max ligt dan al een tijdje op kop. Spannend dus. Dan gaat er een irritant ventje in de lobby het journaal zitten kijken. Op hetzelfde WiFi kanaal. En dat is teveel van het goede. Bij ons valt het signaal weg. Snel schakelen we naar plan B. Het café aan de overkant. We overleven 2x 4 rijstroken de ene kant op en 2x 4 rijstroken de andere kant op. Rennend met telefoon, oplaadsnoer en verlengsnoer. Als we in het café binnenstormen en als een razende op zoek gaan naar een stopcontact worden we wel een beetje vreemd aangekeken. Na een minuutje of wat hebben we weer beeld. Na een update van de stand (max nog steeds aan de leiding) nu nog snel een biertje bestellen dan kunnen we op ons gemak gaan zitten. Geen bier helaas, dat verkopen ze niet. Dan maar koffie. Maar dat gaat niet want alles is al schoon gemaakt want ze gaan over 10 min dicht. Shit. 10 min later rennen we weer terug naar het hotel. Gelukkig is het irritante mannetje weg. We installeren ons weer in de ontbijtzaal. Even later hebben we weer beeld. Max ligt gelukkig nog steeds op kop. Maar na een ronde of 10 stroomt de lobby vol met tieners; weg signaal, weg Max. Na wat lelijke woorden besluiten we er tussenin te gaan  staan. Telefoon in de hand. Dat gaat een paar ronden goed. Maar zo'n 10 ronden voor het einde wil het niet meer. Ook om ons heen horen we een hoop Chinees gezucht en gesteun.  We besluiten boven op onze kamer te gaan kijken. Maar daar liggen Marjon en Ilonka al te slapen. Dus proberen we het op de gang vóór onze kamer. Maar op het moment dat we alles weer geïnstalleerd hebben zien we alleen nog juichende coureurs in beeld. De race is afgelopen. Gelukkig heeft Max gewonnen. Eind goed al goed! Het was een bijzondere race. In allerlei opzichten. En daar doorheen hadden wij onze eigen race.